Waarom Tai Chi wel degelijk een sport is

Onlangs hoorden we in de pers dat de Vlaamse minister van Sport een nieuwe stap wilde zetten voor de binnensporten. ‘Ik denk concreet aan badminton, basketbaltrainingen en gymnastiek.’ Dat een minister van Sport niet denkt aan yoga, Tai Chi en Qigong is bedroevend, maar niet echt verwonderlijk.

Het belang van deze relatief nieuwe sporten is immers nog niet doorgedrongen bij veel mensen, laat staan in sommige ivoren torens van de politiek.
Nochtans beoefenen volgens de Internationale Yoga Federatie momenteel ongeveer 300 miljoen mensen yoga, meer dan badminton (220 miljoen). De Duitse blogster Angelika Fritz berekende dat er wereldwijd zo’n 85 miljoen mensen Tai Chi doen terwijl er naar schatting meer dan 100 miljoen Qigong-beoefenaars zijn!

Competitie

Hoewel tegenwoordig Tai Chi-wedstrijden met een jury, trofeeën en medailles vooral in China schering en inslag zijn, is Tai Chi in wezen geen competitieve sport. Zelfs de meer martiale varianten zoals Tuishou (duwen met de handen) focussen in de eerste plaats op het leren kennen en aanpakken van je eigen zwakheden, niet op die van je tegenstander. De enige ‘vijand’ is de drukte in je geest die je ervan weerhoudt om volledig ontspannen te zijn…

Traag

Tai Chi is een trage sport. Dat werkt soms op de lachspieren, zeker als je weet dat Tai Chi van oorsprong een krijgskunst is. Hier lees je trouwens waarom Tai Chi zo traag is.
Een Tai Chi beoefenaar zal zelden of nooit buiten adem zijn; een ontspannen, natuurlijke ademhaling, al dan niet afgewisseld met doelgerichte ademhalingstechnieken, is zelfs een van de hoekstenen van de sport. Toch verbetert Tai Chi je lenigheid, coördinatie en evenwichtsgevoel en versterkt het je spieren en -in mindere mate- je hart-longfunctie en dus je conditie.

Spierkracht

Qua intensiteit is Tai Chi vergelijkbaar met sportief wandelen of krachttraining, afhankelijk van welke stijl je beoefent. De typische statische houdingen en bewegingen van Tai Chi versterken de spieren en pezen van je bovenlichaam, zelfs zonder halters, weerstandsbanden of ander fitnessmateriaal. Meer dan veel andere sporten versterk je bovendien je kernspieren (core muscles).

Coördinatie

Het effect van Tai Chi op evenwicht en coördinatie is al meermaals onderzocht, met telkens mooie resultaten. Het bekende onderzoek van Rhayun Song toont aan dat regelmatige beoefening van deze prachtige sport niet alleen een vorm van valpreventie is, maar dat het zelfs de densiteit in je beenderen vergroot. De mooie effecten op proprioceptie (de gewaarwording van je eigen lichaam) en dus op coördinatie kon je al lezen in dit artikel.

Conditie

De enige terechte kritiek op Tai Chi als sport zou kunnen zijn dat de zachtere Tai Chi vormen niet echt een aerobe vorm van training zijn. Dat betekent dat je ademhaling en hartslag niet echt verhoogt, waardoor je conditie slechts mondjesmaat verbetert. Voor sommige mensen is het dus wellicht wijs om Tai Chi aan te vullen met een andere sport naar keuze die wel conditie opbouwt. Badminton bijvoorbeeld.

De ideale sport

Intussen zal het je niet meer verbazen dat Tai Chi een sport is, een sport met uitzonderlijke kenmerken zelfs.

Hier lees je trouwens waarom Tai Chi en Qigong in deze corona-tijden misschien wel de ideale sporten zijn.

Eat that, minister Weyts 😉