Eenvoud brengen in de beoefening van Tai Chi, Qigong of wat dan ook, is vaak het gevolg van jarenlange, moeizame training. En toch is het resultaat van die inspanningen zeer de moeite waard.
Het is soms moeilijk om exact te omschrijven wat mensen raakt bij het zien van Tai Chi. Is het de sierlijkheid, de traagheid, de focus, de innerlijke verbondenheid? Waarschijnlijk is het een combinatie van dat allemaal, maar al vaak hoorde ik dat het meest ontwapenende en wonderlijke aspect van deze bewegingskunst de eenvoud is.
Het is niet zo moeilijk om gewoon je armen op te tillen en weer te laten zakken, maar als een bedreven Tai Chi-beoefenaar dat doet heeft het iets magisch. Mensen worden erdoor geraakt. Ze blijven even stilstaan om de rust die ervan uitgaat tot zichzelf te laten doordringen. De eenvoud die je ziet aan de oppervlakte is een weerspiegeling van een diepe complexiteit, een zee van ervaring, oefening en jarenlange training.
Picasso
Het verhaal gaat dat Pablo Picasso op een dag wat verveeld zat te droedelen op een bierkaartje in zijn favoriete Café de la Rotonde. Een vrouw herkende hem, ging naar hem toe en vroeg of hij haar het kaartje met wat krabbels erop wou geven. ‘Natuurlijk mevrouw’, zei de kunstenaar. ‘Dat is dan 1 miljoen Francs’. De vrouw was verbijsterd: ‘Maar meneer, Picasso, ik heb het u zelf zien tekenen. Het heeft u nog geen twee minuten gekost!’. Picasso glimlachte en zei: ‘Dat is waar, maar om dit kleine, onbeduidende krabbeltje te kunnen maken is een leven nodig geweest, een leven van hard werken, van vallen en opstaan, afzien, proberen en nog eens opnieuw proberen. De eenvoud van dit werk is het resultaat van al wat vooraf gebeurde. En daar betaalt u een correcte prijs voor.’
Het cijfer één
In de Chinese kalligrafie wordt het cijfer één beschouwd als het moeilijkst te schrijven karakter. Nochtans bestaat het uit een enkele, eenvoudige horizontale lijn. Het is net die schijnbare eenvoud die maakt dat het zo moeilijk is; je hebt geen grote bewegingen, geen context, geen afleiding om je achter te verstoppen. De naakte inborst van de kalligraaf wordt zonder meer duidelijk. Het is een open boek, een heldere spiegel.
Als het in alle eenvoud wordt geschreven, zonder stof op die heldere spiegel, dan getuigt dat van een uiterste verfijndheid, die vaak het gevolg is -net als bij Picasso- van een leven van hard werken, oefenen en trainen.
Het onbewerkte houtblok
Een bekende en veelzeggende metafoor voor de eenvoud is het onbewerkte stuk hout (pu 樸). Het staat voor de eenvoud van de oorspronkelijke natuur van de mens. In de bekende Daoïstische klassieker Dao De Jing komt het negen keer voor, in de andere klassieker Zhuangzi wordt het zelfs 20 keer vermeld.
In hoofdstuk 19 van de Dao De Jing staat ‘Omhels de eenvoud van het onbewerkte blok‘.
Dat is de kern van wat daoïstisch geïnspireerde bewegingskunsten zoals Tai Chi en Qigong doen: bij aanvang van elke oefening treed je binnen in de stilte. Je maakt contact met je oorspronkelijke zelf. Vanuit die grondhouding beweeg je alsof het de eerste keer is, maar wel gestoeld op alle oefening en ervaring die eraan vooraf gegaan is.
Die eenvoud is zichtbaar voor iedereen die het wil zien.
Ze raakt mensen, ontroert hen en brengt hen dichter bij hun eigen eenvoud, hun eigen onbewerkte houtblok.
En deel je ervaring hieronder met anderen. Zo leren we van elkaar!
- Waarom je speeksel heilig isVeel mensen vinden speeksel vies. De oude daoïstische tradities zoals Tai Chi en Qigong denken daar volledig anders [...]Read more
- Wat de Yi Jing ons vandaag te bieden heeftDe 2500 jaar oude Chinese klassieker Yi Jing (het 'Boek der Verandering') wordt beschouwd als een van de [...]Read more
- Verandering: het wezen van Tai ChiTai Chi, Qigong, Taijiquan, Chi Gong, reuma, artrose, fibromyalgie, artritis, arthritis, stress, ontspanning, [...]Read more
Eenvoudig jezelf zijn in alle omstandigheden, met vallen en opstaan. Raken, ontroeren en soms storen. Een onbewerkt houtblok is zo mooi.
Daar valt niks aan toe te voegen, beste Francine. Dankjewel.
Dank Kris en Miek. Prachtig! Heel fijn om dit te lezen.
Hoe heerlijk moet het zijn om dat te kunnen beleven: binnentreden in de stilte, contact maken met je oorspronkelijke zelf en vanuit die grondhoudingen bewegen alsof het de eerste keer is (zonder dat het de eerste keer is, maar gestoeld op veel oefening en ervaring). Dan wordt elke beweging een tijd van zijn, van bestaan, verbonden met het Leven in jou, samenvallend met wie je bent en al wat is.
Maar eer je zover bent. Het is dat wat je die grootmeesters ziet beleven, ziet zijn.
Ik neem het bovenstaande mee bij mijn volgende Qigong-oefeningen. Het voelt als inspiratie en aspiratie; een uitnodiging om me te verbinden met mezelf.
Waw, wat heerlijk om lezen, Miek. En inspirerend. Bedankt dat je de tijd nam om dit te delen!
Wat fijn inderdaad. Die benadering van innerlijke stilte en Zijn neem ik ook graag mee in mijn volgende beoefening.
Dankjewel Miek en Kris.