Tai Chi bestaat in tal van soorten en kleuren. Voor veel mensen is het moeilijk om door de bomen het bos nog te zien. Allereerst is er de vaak gehoorde verwarring tussen Tai Chi en Taiji, tussen Tai Chi en Tai Chi Chuan, om nog maar te zwijgen van het verschil tussen de verschillende Tai Chi stijlen: Chen, Yang, Wu, Sun en de vele mengvormen. Tijd voor wat verheldering.

T’ai Chi, Taiji en Tai Chi

Laat ons simpel beginnen: T’ai Chi, Taiji en Tai Chi zijn volledig hetzelfde. Het zijn gewoon drie verschillende manieren om de Chinese karakters 太极 fonetisch weer te geven. De eerste manier (met het accentje in T’ai) is een westerse, verouderde schrijfwijze (Wade-Giles). De tweede manier, met de ‘ji’ is hoe men deze karakters officieel in China weergeeft (Pinyin). De derde schrijfwijze, die je in de titel van dit bericht leest, is eigenlijk een niet officiële combinatie van de twee vorige, maar wel de meest bekende in het Westen.

Tai Chi en Tai Chi Chuan

Over de betekenis van Tai Chi zijn hele boeken volgeschreven. Het begrip Tai Chi is eigenlijk niet meer of minder dan het bekende yin-yangsymbool en alles waar dat voor staat. Een meer mysterieuze, maar diepzinnige en meer volledige verklaring van het begrip vind je hier.
De bewegingskunst of sport die intussen door miljoenen mensen over heel de wereld wordt beoefend heet voluit Tai Chi Chuan. De Chuan, 拳 of Quan in deftig Pinyin betekent gewoon vuist of krijgskunst. Het is dus de krijgskunst van de dynamiek tussen yin en yang.

Tai Chi Stijlen

Veel Tai Chi-enthousiastelingen gaan er prat op dat hun stijl de enige echte, authentieke en originele stijl is. Zo bestaan er veel Moedervormen, die alle beweren terug te gaan tot heel ver in de tijd, soms zelfs tot de Chinese wijsgeer Lao Tse (6e eeuw voor Christus).
Toch is Tai Chi relatief jong. Als we alle mythes en legendes buiten beschouwing laten, ontstond het ongeveer in de 16e eeuw op basis van andere krijgskunsten. Pas in de 19e eeuw kreeg Tai Chi zijn huidige naam.
Aangezien elke leraar van deze bewegingskunst zijn eigen ontwikkeling doormaakt, zijn eigen accenten legt en zijn stijl mengt met andere invloeden, ontstonden er in de loop van de eeuwen talloze verschillen.

Chen

De Chen stijl is de oudste van alle Tai Chi stijlen. Hij ontstond in Chenjiagou (Chen-dorp) in het hart van China. Het is een eerder martiale stijl die gekenmerkt wordt door de afwisseling van trage en explosieve bewegingen, lage standen en spiraalvormige interne bewegingen.

Yang

Yang stijl werd ontwikkeld door Yang Luchan, zijn familieleden en zijn leerlingen. Meneer Yang wijzigde wat hij in Chen-dorp had geleerd en begon zijn eigen school in Beijing. Hij maakte de stijl zachter en ronder. Het is de meest beoefende stijl in het Westen.

Wu

Wu Quanyou was de beste student van Yang. De Wu stijl die hij ontwikkelde is de meest compacte van alle Tai Chi stijlen.
Om het verhaal nog iets ingewikkelder te maken bestaat er ook een tweede Wu Stijl, ontwikkeld door Wu Yuxiang. Die leerde zowel bij Yang als bij Chen en gaf les aan de Hao-familie. Daarom wordt deze stijl ook wel eens de Wu-Hao stijl genoemd.

Sun

Deze stijl is de jongste van alle Tai Chi Stijlen. Sun Lutang was een expert in de andere Chinese krijgskunsten Xingyi en Bagua. Hij leerde op latere leeftijd Tai Chi van iemand van de Hao-familie.
Sun Stijl Tai Chi is de zachtste van alle stijlen en wordt daarom vaak aangeraden aan mensen met gewrichtsklachten. De bewegingen worden hoog uitgevoerd en er zijn veel raakpunten met Qigong. Het is de stijl die we bij Rust in Beweging aanleren.

In deze video van 3:27 zie je de vier grote Tai Chi stijlen op een rijtje. Zoals je ziet: voor elk wat wils!

Heb je vragen? Aanvullingen? Ideeën? Schrijf ze onderaan deze pagina neer. Zo inspireren we elkaar!

Leave a Comment